Dankzij hollywood is h.264 de populairste compressiecodec ter wereld geworden, die wordt gebruikt door youtube, itunes, adobe en het grootste deel van de beveiligingsindustrie. men vraagt zich af, waarom blijft mobotix dan bij zijn eigen codec mxpeg als blijkt dat h.264 de markt domineert?
het antwoord op deze vraag ligt in het doel van het gebruik van de camera. mxpeg is speciaal ontwikkeld voor beveiligingstoepassingen waarbij detail in elk frame van de video belangrijk is. daarom heeft men het voordeel dat elk beeld wordt bevroren tot een perfecte beeldkwaliteit, in plaats van beeldmateriaal te hebben dat er alleen goed uitziet tijdens het afspelen. de onderstaande uitleg over de verschillende typen codec die worden gebruikt, legt dit principe uit.
een codec (encoder / decoder) is een standaard voor hoe video wordt gecomprimeerd (gecodeerd) en vervolgens wordt gedecomprimeerd voor weergave (gedecodeerd). algemeen bekende codecs in de branche zijn m-jpeg, mpeg-2 (gebruikt op dvd), mpeg-4, h.254 (gebruikt op blu-ray en youtube).
lossy-codecs: veel van de meer populaire codecs in de softwarewereld zijn lossy, wat betekent dat ze de kwaliteit enigszins verminderen om compressie te bereiken. vaak is dit type compressie vrijwel niet te onderscheiden van het originele ongecomprimeerde geluid of beeld, afhankelijk van de codec en de gebruikte instellingen. kleinere datasets verlichten de druk op opslag en bandbreedte, maar vereisen wel meer verwerkingskracht aan beide kanten.
lossless codecs: er zijn ook veel lossless codecs die doorgaans worden gebruikt voor het archiveren van gegevens in gecomprimeerde vorm met behoud van alle informatie die aanwezig is in de originele stream. als het behouden van de oorspronkelijke kwaliteit van de stream belangrijker is dan het elimineren van de overeenkomstig grotere datagroottes, hebben lossless codecs de voorkeur. dit is met name het geval als de gegevens verder moeten worden verwerkt (bijvoorbeeld bewerkt), in welk geval de herhaalde toepassing van verwerking (codering en decodering) op codecs met verlies de kwaliteit van de resulterende gegevens zal verslechteren zodat deze niet langer identificeerbaar is (visueel hoorbaar of beide). het achtereenvolgens gebruiken van meer dan één codec of coderingsschema kan de kwaliteit ook aanzienlijk verslechteren. de afnemende kosten van opslagcapaciteit en netwerkbandbreedte hebben de neiging om de behoefte aan codecs met verlies voor sommige media te verminderen.
Interframecompressie: dit is waar een frame in een videocompressiestroom wordt uitgedrukt in termen van een of meer aangrenzende frames. Het 'inter'-deel van de term verwijst naar het gebruik van interframe-voorspelling. Dit soort voorspellingen probeert te profiteren van tijdelijke redundantie tussen aangrenzende frames waardoor hogere compressiesnelheden kunnen worden bereikt. Intra-frame compressie: dit is waar verschillende verliesloze en verliesgevende compressietechnieken worden uitgevoerd met betrekking tot informatie die alleen in het huidige frame is opgenomen, en niet in relatie tot enig ander frame in de videoreeks. Met andere woorden, er wordt geen tijdelijke verwerking uitgevoerd buiten het huidige beeld of frame. Niet-intra-coderingstechnieken zijn een uitbreiding op deze basisprincipes. Het blijkt dat dit blokdiagram sterk lijkt op dat van een JPEG-video-encoder voor stilstaande beelden, met slechts kleine verschillen in implementatiedetails. De meeste beveiligingscamera's hebben tegenwoordig zowel H.264 (interframe-compressie) als M-JPEG (intra-frame compressie) beschikbaar. H.264 is een compressie tussen frames die goede bewegende video biedt met besparingen op bitsnelheid en opslag, maar in een beveiligingstoepassing is er vaak een gebrek aan detail en scherpte wanneer de video wordt bevroren op een enkel frame. Dit wordt steeds duidelijker op beelden met een hoge resolutie. Interframecompressie vraagt veel van de CPU en wanneer het nodig is om meerdere streams te decoderen, moet de rekenkracht worden vergroot. Daarom zijn werkstations normaal gesproken vrij duur. H.265, de opvolger van H.264 met een resolutie van meer dan 1080p, vereist opnieuw nog meer rekenkracht. M-JPEG is een intra-frame compressie die goede details biedt op elk frame, maar dit gaat ten koste van opslag en bandbreedte, maar is toch een stuk lichter in verwerkingskracht. Bandbreedte is meestal het grootste knelpunt waarmee rekening moet worden gehouden bij het ontwerpen van een oplossing. M-JPEG is populair voor analyse omdat de gedetailleerde frames cruciaal zijn om effectief te werken. MxPEG gebruikt een combinatie van de twee compressies en is ontworpen om nauw verwant te zijn aan JPEG. Het zou interframe-compressie moeten toevoegen waar motion JPEG alleen gebruik maakt van JPEG's intra-frame compressie. Dit gebeurt op tegelbasis met behoud van de kwaliteit van elk frame. Dit biedt minder bandbreedte, opslag en verwerkingsvereisten.
Daarom is het vrij duidelijk dat hoewel H.264 ideaal is voor films, het in de beveiligingsindustrie ten onrechte wordt geïnterpreteerd. Ondanks het feit dat de MxPEG niet de meest efficiënte compressie biedt als grote delen van het beeld veranderen (bijv. Wanneer de camera op een constant bewegende PTZ-kop is gemonteerd), wordt dit normaal gesproken toch vermeden omdat het een verspilde opname is. MxPEG biedt het voordeel van veel betere beelddetails op elk frame, wat cruciaal is voor beveiligingstoepassingen. Daarnaast biedt het vergelijkbare besparingen in bandbreedte en opslag als H.264, evenals veel minder verwerkingsvermogen. Daarom is het vanuit veiligheidsperspectief duidelijk dat de MxPEG het betere alternatief is.